Twee Oude Gezichten

Twee Oude Gezichten

Twee oude gezichten
Met witte haren
Hoe vaak
Hebben die twee mensen
Mij niet weten te bedaren
Toen daar
Zulke hoge stormen waren
Altijd waren ze daar
En altijd
Zagen zij het gevaar

Twee lieve gezichten
Met witte haren
Die twee mensen
Vervulde een hoop van mijn wensen
Hun liefde voor mij
Die kende geen grenzen
Zij stonden altijd
Heel dicht aan mijn zij

Twee vertrouwde gezichten
Met witte haren
Voor die gezichten
Zou je werkelijk zwichten
Ik moet mijn blik
Nu elders op richten
Want zij
Zijn heen gegaan
Op, naar de lichten
Wie zal nu
Al mijn pijn verlichten

Twee oude gezichten
Met witte haren
Wie zal me nu dan bedaren
Wie zal me nu
Voor pijn bewaren
Niet de twee mensen
Met die witte haren
Die zullen mij
Nooit meer kunnen bedaren
Maar ik
Zal ze voor altijd
In mijn hart
Bewaren

Jet

Geschreven door

Jet van keken

Reacties op dit gedicht

Jet van keken vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Dinsdag, december 11, 2001 00:19
Je zult ze bewaren en hun rust ervaren als je zelf op jouw beurt een ander mens opfleurt.

Dominique:	Maandag, december 10, 2001 13:38
en het is zo dat het moet zijn....voor altijd in je hart,veel liefs,dominique

Over dit gedicht

Auteur: Jet van keken
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 10 december 2001
Thema's: [Houden van] [Verdriet] [Dood]