Jij ging toen zij kwam.
Beweegloos lag je op het bed,
doordrenkt door bloed en leugens.
Je klampt je vast aan mijn armen,
jouw pijn spookt ‘s nachts door mijn hoofd.
Ik zie je doorgaan met dit spel,
vol sterke verhalen en geen geweten.
Alles wordt je ontnomen omdat
Jij voor de spannende jongen koos.
Je ogen dwalen weg, ze slepen je weg
Uit mijn zicht zie ik je verdwijnen;
De open wonde achterlatend.
Waar was jij, mijn beste vriendin?
Waar ging jij naartoe toen zij in je kroop?
Het beeld van jou is vergaan,
Ik zie enkel nog haar omrandingen.
Nu is er nog enkel zij
want ik ben gegaan.
En jij liet me gewoon los.
Reacties op dit gedicht
| melissa franken: | Dinsdag, januari 30, 2007 17:22 |
| heey mooi gedicht ga zo door tijd niet gesproken liefs melissa |
|
| Nemesis: | Vrijdag, juni 16, 2006 14:43 |
Rakend mooi verwoord. |
|
| Aquarel: | Vrijdag, juni 16, 2006 14:23 |
| Zoals ze veranderde en haar oude beeld verdween... Mooi verwoord. Groetjes, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||