links draait de klok
De heuvel begroeit zich
Met onze voetstappen
Samen met de aarde onder het herkenbare oppervlak
Dat zich voedt met onze hersenspinsels
Een eenvoudige wetenschap van zwaartekracht
Herinnert ons aan de aantrekking
Tussen hemel en aarde
Waartussen wij ons bevinden
Onwetend en eeuwig in vraag stellend
Bij elke slag van onze levenswekker
Bevinden we ons kleiner
Tegenover de vastberadenheid
Van het draaien en vooral het leven van onze planeet
De macht die we ooit dachten te hebben
Is zonder waarschuwing vervlogen
En teruggezonden naar de diepte
Daar waar het hoort te zijn
Daar waar geen enkel het zich kan toekennen…
Met onze voetstappen
Samen met de aarde onder het herkenbare oppervlak
Dat zich voedt met onze hersenspinsels
Een eenvoudige wetenschap van zwaartekracht
Herinnert ons aan de aantrekking
Tussen hemel en aarde
Waartussen wij ons bevinden
Onwetend en eeuwig in vraag stellend
Bij elke slag van onze levenswekker
Bevinden we ons kleiner
Tegenover de vastberadenheid
Van het draaien en vooral het leven van onze planeet
De macht die we ooit dachten te hebben
Is zonder waarschuwing vervlogen
En teruggezonden naar de diepte
Daar waar het hoort te zijn
Daar waar geen enkel het zich kan toekennen…
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Maandag, december 10, 2001 15:15 |
| prachtig gedicht rebecca.... *de heuvel begroeit zich met onze voetstappen* en woorden zoals levenswekker maken er iets speciaals van ............ liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2001 | ||
| Thema's: | ||