Het laatste gedicht
Het
laatste gedicht
Jij
was het die ik schouwde in
droomgezichten
tussen maan en sterren
de
klare ogen van het zonnekind
van
ijle zomerluchten azuur getint
Jij
was het die ik hoorde in
het
ruisen van schuimbekkende golven
de
weemoed van de stroomverhalen
over
de wouden zingende fluistertalen
Jij
was het die ik ontwaarde in
de
schoonheid van een blanke bloesembel
de
hartstocht van felle, ranke vrouwen
de
gouden glinsters van het ochtenddauwen
Jij
was extase, bloemend hart, innig verlangen
Jij
was eeuwig, het enige zinvolle,
Jij
was levend water
Jij
was het die genoemd werd :
Liefde…..
* * *
Opgedragen aan alle vrouwen die mijn muze waren
Reacties op dit gedicht
| remie: | Zaterdag, juni 17, 2006 20:51 |
| hopenlijk ooit tot ziens, het was een gunst je te lezen...liefs Remie | |
| switi lobi: | Vrijdag, juni 16, 2006 21:36 |
| En toch...zij zweeft rond en in jouw hart verrijkt jouw geest met woorden die altijd zijn geweest en altijd bij jou hoorden jouw muze wondert in jouw taal en klinkt in zachte stemmen van ''t oneindige verhaal dat nimmer is te temmen Dag lieve troebadoer... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||