de waarheid van de spiegel.
Hij keek naar zichzelf
probeerde door zich heen te kijken
hij probeerde iets nieuws te ontdekken
aan zichzelf
hij keek naar de pijn in zn ogen
en het leven op zn wangen
zijn verwarmde huid
rood door de broeiende zon
die deze dag op hem geschenen had.
hij keek in de spiegel
naar zichzelf
probeerde door zichzelf heen te kijken
de spiegel te breken
maar het lukte niet
hij was te mooi.
Reacties op dit gedicht
| LOT GENOOT: | Maandag, juni 19, 2006 02:21 |
| hij was te mooi terwijl hij nog mooier was geweest | |
| My_own_destiny: | Zaterdag, juni 17, 2006 23:44 |
| dit gedicht is ook te mooi geweldig geschreven en bedankt!! Veel liefs en een kus |
|
| nippy: | Zaterdag, juni 17, 2006 21:39 |
| mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||