onherroepelijk
De herinneringen zijn zo zoet
maar ook zo hard om dragen
er resten geen antwoorden meer
maar toch nog zoveel vragen
hoe kan je wennen aan leegte
er is immers niets meer daar
maar het is net dat 'niets' zijn
dat zo onwezenlijk is, zo raar
het is toch de afwezigheid
dat gevoel van het gemis
het is dat onherroepelijke
dat zo ondraaglijk is
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Vrijdag, juli 07, 2006 10:04 |
| Pakkend slot vooral ... en allemaal zo waar ... Ja, zo kan het soms echt voelen. Jammer genoeg. liefs ! ana |
|
| switi lobi: | Maandag, juni 19, 2006 11:29 |
| Het zal niet echt wennen.....je moet er mee leren leven, dat is mijn ervaring. Rakend geschreven..... Liefsliefs en veel sterkte gewenst. switi lobi |
|
| sunset: | Maandag, juni 19, 2006 11:00 |
| Voelbare eenzame verlatenheid die je hier tonend delend neergezet hebt. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||