Ik kijk naar buiten maar zie niets.
De kinderen spelen buiten maar ik hoor ze niet.
Mensen lopen tegen me aan, maar ik voel het niet.
Ik ben een schaduw van mezelf...

Vroeger kon ik uren lachen om niets, maar nu...
Nu ben ik een brok verdriet.
Geluidloos loop ik langs de mensen, bang om op te vallen.
Bang dat mensen zien wie ik ben geworden.
Een schaduw van mezelf...

Ik kijk in een etalageruit, maar ik zie niets.
Slechts 2 lege ogen waar vroeger altijd licht uit scheen.
Ik sla mijn ogen neer, schamend voor wat ik ben geworden.
Slechts een schaduw van mezelf...

Alles is veranderd,
Als ik 'hallo' probeer te zeggen herkennen mensen mijn gezicht niet.
Er is te veel vervaagd en te veel gebeurd.
Een schaduw ik wat er van mij is overgebleven.

Gebeurtenissen breken me op, en herinneringen maken me kapot.
Maar er is niemand die het ziet, Niemand die het hoort,
Niemand die er iets om geeft.
Want ik ben maar gewoon een schaduw van mezelf..


~~~---Memories-Sharp-As-Diggers---~~~