De gravendanser

Onder het enige licht dat er nog rest,
danst hij tussen de versleten stenen
De grootste meesters van woord en daad
zijn slechts nog deel van de grond onder zijn voeten

Hij is de gravendanser, één man in donker ballet
Niets belet hem hier te zijn wie hij is
De dieren die in stilte toekijken kennen hem,
laten hem zijn zoals de doden bij leven nooit…

Met gracieuze beweging sterft hij als geen zwaan
maar als mankind in de extase van zijn spel
Nog slechts enkele uren tot de eerste herinnering-zoekenden,
hem zullen verjagen voor de aanblik van monumenten

Hij is de gravendanser, zo hij bij nacht moet zijn
Iets dat de dag hem niet geven kan, vind hij hier
Tussen de doden vind hij leven geboren en schepping,
onder de levenden vind hij slechts doffe ogen en doffe geesten;

die hem steken met hun moeheid en zijn lichaam verzwaren
die prediken van soberheid en ontzegging van genot
die hem zeggen te berusten en zijn lot niet te ontlopen
die stenen gooien naar iedere danser die geen koper wenst te zijn

Hij pakt zijn kleine bezittingen op en draagt ze met zich mee,
om de laatste uren van deze heilig onheilige tijd aan dieren te geven
Over het hek heen en de grijze dag tegemoet, in stilte verdwijnt hij weer
om zoals hij gekomen is slechts de grond onder zijn voeten te beroeren