ik voel me sinds hij vertrok minder misbruikt
minder geestelijk aangepakt
maar ergens ben ik zo verzwakt

ik lig relax op de bank
en voel mijn hart snel kloppen
bijna niet te stoppen

ik weet; dit is niet goed
en probeer het te dimmen, met alles wat ik in me heb, alle moed

het gaat lukken, het moet lukken
beetje bij beetje raap ik op van mijn hart alle stukken

ik lijm ze wel weer aan elkaar
ooit ben ik daarmee klaar

tegelijk denk ik aan alle lieve mensen
die me zo het beste wensen

dat sterkt mij, brengt terug de hoop
zorgt ervoor dat ik mezelf inwendig niet sloop

als ik merk dat mijn hart weer klopt stabiel
weet ik ook dat het genezen wordt...mijn ziel

dan ben ik hopelijk weer mij
met alle ervaringen opgeborgen op een rij

ik hoop dat ik dan weinig hoef terug te kijken
en dat het mijn leven niet meer zal verrijken

het moet lukken, het gaat lukken
ik lijm ze wel weer aan elkaar...al die stukken