Verstikking
Geen adem.
Gevangen als een muis in een val,
Als een vlieg in een web.
Zoals een aangespoelde vis.
Pijn van verstikking wachtend tot het eind komt.
En het leven om je heen afrond.
Geen adem krijgen maar blijven leven.
Zuurstof in je longen maar pijn in je hart die de verstikking geven.
Geen idee waar dit gaat stoppen,
geen idee of dit gaat stoppen.
Geen idee of je ooit nog adem krijgt...
Of je hart zonder verstikking kan kloppen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ermena | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||