Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
oud verdriet
het is alweer zo lang al geleden
en toch doet het nog zoveel pijn
waarom mocht het niet zo wezen
kon je bij mij niet gelukkig zijn
je zij toen ik wil niet verder
je koos toen voor mijn vriend
en nog steeds vraag ik me af
waaraan heb ik dit verdiend
nu hoor ik dat je gaat trouwen
en je verwacht je eerste kind
ik kan het van mezelf niet snappen
dat ik dit zo pijnlijk vind
zelfs na die 5 stille jaren
heb ik niets van je gehoord
maar toen men me dit vertelde
werd mijn hart opnieuw doorboord
diep van binnen kolken tranen
ik slik een keer en kijk vooruit
maar litekens opnieuw geopend
bloedrode tranen druppelen eruit
men zegt tijd heelt alle wonden
maar helaas zo is het niet
soms bezorgen een paar woorden
weer een eindeloos verdriet
Reacties op dit gedicht
triplenickle vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Suus de liefste
:
Dinsdag, juni 20, 2006 07:57
met veel gevoel geschreven...
Heel mooi!
Suzanne
Over dit gedicht
Auteur:
triplenickle
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
19 juni 2006
Thema's:
[Verdriet]
[Liefdesverdriet]
[Eenzaamheid]