Ze kijken niet naar wie je bent,
ze dragen een gekleurde bril.
Het is de handicap waaraan men je herkent,
al die vooroordelen ze maken me stil.
In een winkel zeggen ze,
laat dat meisje even voor.
Langzaam lopen we,
je bent een vrouw van 48, ze hebben het niet door.
Tranen in mijn ogen wanneer is lees,
hoe jij je niet kon verweren.
Toen jij op een ochtend naar je werk rees,
en jongeren je haren begonnen af te scheren
Mensen kijken raar,
werken in de verstandelijk gehandicapten zorg?
Ow, dat lijkt me zo zwaar,
maar wie betaalt nu eigenlijk die borg!!!
Ik ben het niet,
en ook niet jij.
Zolang deze maatschappij ze niet als volwaardig ziet,
betalen zij!!