Op zoek
huilend zoekt ook zij haar weg,
naar een leven
zonder pijn
als ze daar haar best voor doet
mag ze er dan niet zijn?
de angst,
maakt haar lichaam moe!
bij alke stap die ze zet,
lijk het wel of ze uit haar grotten,
nooit meer wordt gered.
levens op de laatste grond,
in het diepste gewelf,
spookt de gedachten door mijn hoofd:
dat meisje ben ik zelf
19-06-06
Reacties op dit gedicht
| Not so though: | Woensdag, juni 21, 2006 16:56 |
| mooi geschreven. liefs |
|
| Aquarel: | Maandag, juni 19, 2006 20:19 |
| Ja, pijn hoort bij het leven, maar het gedicht is mooi geschreven. Groetjes, Aquarel |
|
| appeltje: | Maandag, juni 19, 2006 20:04 |
| een leven zonder pijn, bestaat niet, en als iemand denkt te leven zonder pijn,, leeft die niet echt! sterkte veelliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ***eefjeuh*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||