wanorde
wanorde
wanorde beheerst mijn geest
alsof het nooit anders is
geweest probeer ik alles te archiveren
en hieruit mijn les te leren
het is een dal met kuilen waar ik
doorheen fiets
vaak zo diep dat ik moet huilen
het is ook niet niets
L!@
Reacties op dit gedicht
| elze: | Dinsdag, juni 20, 2006 14:23 |
| het is alsof de hele wereld op zijn kop staat en jij de enigste bent die er hinder van heeft,,,?....nee denk het niet, het verdriet blijft hangen,,,maar het koortje is niet zo sterk hoor Lia.. |
|
| nippy: | Maandag, juni 19, 2006 23:28 |
| geeft je heel orgineel ook een knuffel! | |
| m@rcel: | Maandag, juni 19, 2006 23:20 |
| knuff..knuff.. Liefs m@rcel |
|
| Cornelia.dvw: | Maandag, juni 19, 2006 23:17 |
| Jouw leven weer op de goede rails zetten kost tijd. Laat jouw trein rustig zijn nieuwe weg vinden. Want het nieuwe station ligt rustig op jou te wachten.. Liefs, Cornelia |
|
| mums: | Maandag, juni 19, 2006 23:06 |
| geef je gewoon even een knuf, rustig aan meid. liefs mums |
|
| Artifex: | Maandag, juni 19, 2006 22:52 |
| Hele dikke knuffel... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||