Je gaf woorden wat mij de liefde deed zeggen.
Je liet mij geloven en 3 jaar lang hopen......
In werkelijkheid deed je mij haten, maar je deed je daar niet bij neerleggen......Voor je gemak ging je gewoon steeds weglopen.....
Had me dan meteen alleen gelaten.....
Dan was ik mischien niet verzopen...
Wanneer je "ik hou van jou" tegen mij deed zeggen,Wist ik dat het niet meer was dan "geven"....,maar ik wou me eigen er mee omlopen....Want jij was mijn leven....

Ik wou je niet loslaten...Het was voor mij te veel en te zwaar....Je had mijn pijn allang in de gaten.....en je was met mij allang klaar......Je kon het stoppen.....Je had het in je hand.....Maar toch wou je mij naar onder schoppen.....En toch duwde jij mij van de rand....

Je wou me zien lijden.....je deed ervoor kiezen...
Je kon het vermijden.....Ik smeekte, om mezelf niet te verliezen....Ik ben er voor bij jou, op mijn kniëen gegaan.....ik huilde bij je......En vroeg of je achter mij wou staan......En je antwoorde dat het allemaal wel goed zou komen......Maar het kwam niet goed...........

En nu ben ik gevangen in mijn dromen.................

Je maakte leugens tegen iedereen om mij heen.....en zorde dat iedereen mij had verlaten....Je wou niet dat ik uit jouw leven wegging en niet verdween......Terwijl je me toch deed haten....

Je was zo gemeen........Ik kreeg gevoelens, wat mij in de tijd opvraten.....Het had allemaal anders gekunt. Dat heb ik vaak genoeg tegen je gezegd....Maar je had mij geen geluk gegunt......En heb me toen maar bij de pijn gedwongen neergelegt....

Ik liet je over mij heen lopen.....en was met mezelf in een gevecht....Ik bleef wat dan ook, steeds weer hopen.....
Je had eigelijk voor jouw keuze geen recht....
Diep van binnen vond ik je zeker wel ergens slecht...,maar ik wou de haat met mijn liefde overwinnen.......Ik was veel te erg aan jouw gehecht....Je ging veel te diep bij mij binnen....Zo diep, dat ik om jouw leugens alleen maar verdriet had in plaats van ook maar een klein beetje haat..
Je had zo'n mooie zinnen......en daarom dacht ik dat de liefde echt bestaat.....

Ik wou voor jouw geluk zelfs gaan sterven...En ben zelfs met jou naar spanje gevlucht....Ik ben voor jou moeten gaan zwerven.....Maar voor jou was ik niet meer en niet minder dan lucht.......
Onze herrineringen deden zich op mijn leven kerven....
Ik wil wel maar kan ze niet vergeten....Ze zullen altijd meegaan......en zullen bij mij blijven staan....

..............je hebt me pijn gedaan............