Iedere dag schrijf ik een strofe.
Zo heb ik na vier dagen een vers.
Zonder dat ik hoef te forceren
zonder dat ik eigenlijk pers.
Soms heeft het betekenis
Soms ook helemaal geen
En toch..is het om te lezen
ook al lees ik het alleen.
Dat is de kracht van het schrijven
De zogezegde kracht van het schrift
Je kan louter niets zeggen,
of je uitdrukken in volle drift.
Maar gevaar zit er wel in,
“Wat geschreven is blijft geschreven”
zei ooit een wijze man.
En scherper het woord dan ’t zwaard geslepen.
Voor wie wordt er dan geschreven?
Wel voor Jure en mij.
De drang van de woordvorming
kan niet aan mij voorbij.
Soms schrijf ik met de handschoenen aan,
Soms met ongewassen handen,
Als er leed en verdriet te beschrijven valt,
dan schrijf ik met knarsende tanden.
En die witte kleur in het beeld,
dwingt mij om oprecht te blijven,
Zodat de zwarte letters, later
enkel de waarheid blijken..