Scheiding
We zijn gescheiden vertelde ik als 8 jarige op school aan de juffrouw.
Mijn moeder was spoorloos vertrokken met de verhuiswagen en mijn vader zat in de rouw.
Vol vragen en onbegrip zat hij daar ineens met een drukke baan, een leeg huis en drie kinderen.
Proberen de boel op de rit te houden en zich vast te houden aan en al het goeie te herinneren.
We deden alles samen en erg veel leuke dingen en pap was en is onze beste vriend.
We zijn allemaal inmiddels uitgevlogen en pap trof uiteindelijk de juiste vriendin wat hij zeker had verdiend.
De oudste twee zijn gezeteld met partner en kinderen en hebben op hun manier rust.
Mijn vader en ik leven en halen er alles uit maar er is altijd onrust.
De gebeurtenissen hebben een flink litteken achter gelaten voor ons beide.
Mijn vader heeft zich nu berust in de situatie met een nieuwe vrouw aan zijn zijde.
En ik……kan het op 35 jarige leeftijd nog steeds niet vinden, ik mis de liefde en genegenheid.
Begrip, erkenning, gezelligheid en een stukje zekerheid.
Ik blijf positief en ben er van overtuigd en zeg tegen mezelf, mijn tijd komt vast.
Pap bedankt voor de moeilijke tijd voor jou en voor ons en dat je er altijd voor ons was.
Bedankt