Vragen die zullen blijven
Niets is wat het lijkt
De tranen over mijn wang
De donkere, dreigende wolken
Alles maakt me nu bang
Problemen horen niet hier
Niet in mijn leven
Ik wil perfect zijn
Wil er alles voor geven
Ik wil mijn masker afzetten
Mezelf zijn
Vrolijk meedoen met de rest
Niet hoeven lachen met pijn
Geen gepieker en gedenk
Niet meer zo onzeker en verward
Iedere keer als ik iemand vrolijk zie zijn
Voel ik een pijnscheut in mijn hart
Het is zo egoïstisch
Maar, waarom ik, en niet jij?
Waarom ben ik zo kwetsbaar?
En hebben ze iedere keer mij?
Waarom val ik steeds terug?
En kan het niet blijven zoals ík het wil?
Zoveel vragen in mijn hoofd
Veel te veel
Niemand kan ze beantwoorden
Ik zal ze altijd bij me dragen
Maar waarom ík?
Dat blijf ik me afvragen
Reacties op dit gedicht
| RiotGirl888: | Vrijdag, augustus 18, 2006 21:04 |
| Heel erg mooi!! Ik herken er veel van. Blijf proberen eens wordt het beter, x | |
| Fozzybeer: | Donderdag, juni 22, 2006 13:30 |
| heyhey mooi gedicht:) enne brabant the please to be he..!!!!! Grtjuhs XxX |
|
| QueenBee: | Woensdag, juni 21, 2006 09:16 |
| Sterkte joh... eens zal het masker ook voor jouw afgaan en de zon ECHT stralen! xx |
|
| walk away: | Dinsdag, juni 20, 2006 15:20 |
| Super mooi geschreven.. Herken mezelf hier heel erg in! Sterkte en als er iets is mag je altijd mailen! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sitaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||