En je verdween
En je verdween
de contouren van de horzion
verbergen jouw laatste schaduw
haar hart in duizend stukken gescheurd
een rivier van eindeloze tranen
verbitterd, haar lippen een rechte streep
En je verdween
bleef staan nog even
nog één keer keek zij
achterom, over haar schouder
een laaste blik, een laatste lach
En je verdween
haar ziel snikkend
achterlatend, hunkerend naar
sterke, troostende armen
waar ben je, waar ben je
de woorden galmen na
in haar diepste binnenste
En jij verdween
maar lange na niet
uit haar gebroken hart
20-06-06
de contouren van de horzion
verbergen jouw laatste schaduw
haar hart in duizend stukken gescheurd
een rivier van eindeloze tranen
verbitterd, haar lippen een rechte streep
En je verdween
bleef staan nog even
nog één keer keek zij
achterom, over haar schouder
een laaste blik, een laatste lach
En je verdween
haar ziel snikkend
achterlatend, hunkerend naar
sterke, troostende armen
waar ben je, waar ben je
de woorden galmen na
in haar diepste binnenste
En jij verdween
maar lange na niet
uit haar gebroken hart
20-06-06
Reacties op dit gedicht
| My_own_destiny: | Dinsdag, juni 20, 2006 19:51 |
| Wauw, fantastisch mooi! echt herkenbaar ja geweldig, gewoon geweldig! Dikke kus |
|
| erased: | Dinsdag, juni 20, 2006 18:22 |
| Hoe herkenbaar kan een gedicht zijn? Tranen in me ogen. Prachtig gedicht!!! Bedankt voor je lieve reacties op een paar van mijn gedichten.(K) Knuffel, Tessa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||