kijk ik naar mijn wit gelaat
mijn even dode gezicht
 
opgesloten in een wereld
waar niemand mij nog kent
schreeuw ik het uit van wanhoop
mijn poging te ontsnappen
 
mijn ogen sluiten voor het verdriet
dat dagelijks mijn hart doet breken
speelt zich mijn vorige leven af
en even, heel even
ben ik weer thuis
 
20 Juni 2006
 
 
Geschreven door
Lianne van Kesteren
Reacties op dit gedicht
Lianne van Kesteren vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht
Auteur:  Lianne van Kesteren Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  maneschijn
Gepubliceerd op:  20 juni 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.