Laatst, lag ik in mijn bed
Probeerde me in slaap te huilen
Omdat er niemand van me wist,
wat er werkelijk in mij zou schuilen

Ik lag te huilen,
Zit zo ingewikkeld in elkaar
Ik snap mezelf soms gewoon niet
En gaat mijn gedachte van hot naar haar

Ik voel me zó ongelukkig
En ik wil van mezelf af
Als ik nu alle pillen eens in neem
Dan ben ik er meteen vanaf!

Daarna ben ik wel tevreden,
hoef ik niet meer verder te leven,
niet leuk meer met de rest mee doen,
en mijn neplach te geven

O, wat zou ik dat graag doen
Maar laf is het ook
Omdat ik zeg dat alles goed gaat
Geef ik ze steeds maar valse hoop

Ik zeg vaak dat alles goed gaat
Maar geen één keer gaat het echt goed!
Ik weet het gewoon niet meer,
Weet niet meer hoe het verder moet

Ik probeer hier nu serieus te omschrijven
Wat er in me omgaat, wat ik voel
Maar uiteindelijk zal niemand,
helemaal niemand, voelen wat ik bedoel

Als toch niemand me begrijpt
Kan ik maar beter weggaan
Zelf verder leven leiden
en gewoon een ander pad in slaan

Als ik nu kon doen wat ik wil
en als dat ook zou mogen
Dan zal het me heel erg spijten
Maar dan was ik toch weg gevlogen