ik vertel dit verhaal niet om over mezelf op te scheppen
maar ik wil het zo graag vertellen.
ik werk nu 2 maanden in het ziekenhuis,
in de schoonmaak.
ik werk in de ontvangst hal,
en op de afdeling.
ik doe het met veel plezier.
ik onmoet mensen,
die ziek zijn.
gister kwam er een vrouw in een rolstoel naar me toe,
ze vroeg me naar de gehandicapten wc
ik zei haar ik breng u wel naar toe
de deur kon ze niet op slot doen
dus ik bleef wachten tot ze klaar was
ze was zo blij dat ik dat voor haar deed.
ze zei me heb je de heele tijd op mij gewacht ik zeihaar
''ja''
ik zag dat u de wc niet opslot kon doen.
ze bedankte me erg lief.
later vroeg een man de weg naar zijn dokter
ik bracht hem
hij was zo blij dat ik hem bracht.
maandag zag ik een man met een infuus lopen
met zo,n oranje wippie
ik zei hem meneer is dat u maskotte
hij lachte en zei me ja ik zorg voor hem.
vandaag toen ik op zijn afdeling kwam lag hij in bed.
ik ging met hem praaten.
en hem kracht probeeren tegeven.
ik zag een glimlach op zijn gezicht komen.
als mensen ziek zijn dan zijn de kleine dingen die ze de pijn helpen verzachten
aandacht, liefde, een goed gesprek dat geven ze kracht,
dat is het beste medicijn.
ik ben dankbaar voor het werk dat ik mag doen,
dat er ruimte is om de mensen te helpen.