Plots in de duisternis van eenzaamheid,
belicht door het zwakke schijnsel van de maan...
Niet meer de vertrouwde warmte van ´vrienden´
niet wetend waar te gaan...
Komt naderbij een wat verlegen meisje,
zo ´t lijkt, maar het is schijn
Want steeds feller wordt het licht,
eindelijk... als een vlinder uit zijn cocon
Genietend van al dat nieuws,
warmte vangend van de eigen geceeerde zon...
Metamorfose naar een vrouw,
een vrouw midden in het leven...
Bijzonder, met eigenaardigheden,
soms manipulerend... dan weer lief
Doen wat nodig is, reikhalsend naar de toekomst,
niet terug kijkend naar verleden...
Dansend en vol energie, bruisend onbevangen
op zoek naar de toekomst,
als een woeste zee, die golven laat happen
uit het (strand)zand,
tot inkeer komt, dan weer rustig ruisend...
Niet snel tevreden, niet altijd evenveel geduld,
toch wachtend op het juiste moment...
Leren jezelf te zijn,
wachtend op de volgende aanval...
Als winnaar uit de strijd en dus omgeven door sterren,
die twinkelen in jouw maneschijn