Vergeet...
Ik weet dat ik je moet vergeten,
En ik doe echt erg m'n best,
Maar ik kan 't niet helpen
Dat ik nog steeds
In je ogen wil verdwalen.
Dat ik er
Nog steeds van droom
In je armen te liggen.
Ik kan 't niet helpen
Dat ik steeds naar je kijk.
Je bent als 'n magneet,
Je trekt me steeds weer aan,
Ook al besef je het zelf niet...
En ik probeer te ontsnappen
Aan je betovering,
Maar die heeft me veel te stevig in z'n greep.
Ik raak niet weg,
Hoe ik ook probeer.
Vergeet hem.
Vergeet hem.
Vergeet...
En ik doe echt erg m'n best,
Maar ik kan 't niet helpen
Dat ik nog steeds
In je ogen wil verdwalen.
Dat ik er
Nog steeds van droom
In je armen te liggen.
Ik kan 't niet helpen
Dat ik steeds naar je kijk.
Je bent als 'n magneet,
Je trekt me steeds weer aan,
Ook al besef je het zelf niet...
En ik probeer te ontsnappen
Aan je betovering,
Maar die heeft me veel te stevig in z'n greep.
Ik raak niet weg,
Hoe ik ook probeer.
Vergeet hem.
Vergeet hem.
Vergeet...
Reacties op dit gedicht
| Silmarwen S๙rion: | Dinsdag, juni 12, 2007 01:05 |
| Het is moeilijk.. Maar het zal niet eeuwig duren. Sterkte Evi |
|
| sunset: | Donderdag, juni 22, 2006 21:05 |
| Voor velen zeer zeker herkenbaar. Warm droef-verlangend mooi. Liefs, sunset |
|
| Cheeke: | Donderdag, juni 22, 2006 14:57 |
| Dat zal zijn tijd nodig hebben... Liefs en sterkte, Cheeke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jotara Ephedra | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||