Parels op mijn lippen
De herinnering is nog zo intens
Als de smaak van bessen was, parels op mijn lippen,
op de jouwe, op die van ons allebei.
De huivering die jouw aanraking bij me teweegbracht,
zonder dat jij je er bewust van was.
En zo leeg is de ruimte nu, niet meer gevuld
Maar ook geen troostende stilte
die jij niet hebt kunnen achterlaten.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: White Nightmare | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||