Hij had dezelfde ouderdom als mij, de muis.
Maar hij is reeds lang overleden.
Gisteren waren we bij z'n weduwe thuis,
plots kwam zij met iets naar beneden.

"Hier" zegt ze "zijn een aantal hemden,
ik geef ze jou omdat jij hem kende.
Waarschijnlijk heb jij dezelfde maat,
en jij was toch z'n beste kameraad".

't Was vreemd maar ik deed alsof ik paste.
Ik hield er een voor mijn borst gestrekt
terwijl de vrouw mijn lijf betastte,
voelde ik dat zijn dood haar had genekt.

"Wil je ze hebben" vroeg ze dan wat hees
terwijl ze naar al die hemden wees.
Ik kon niets anders doen dan zeggen "ja"
maar dan op dit ene hemd hier na.

Dat moet jij zeker houden, dicht bij jou.
In dat hemd hoorde ik hem zeggen,
voor mij ben jij de liefste vrouw.
Dus zou ik dat maar ergens leggen.

Met een vreemd gevoel keerden wij terug,
mijn vrouw streelde mij op de rug.
Ze vleidde haar hoofd op mijn schouder
en zei" ook wij worden ouder".