Want jij bent er niet meer
Want jij bent er niet meer
De wind fluistert heel zachtjes je naam
Terwijl ik m’n ogen sluit en de steken in mijn hart voel
Ik onderga de pijn van mijn leven
Terwijl ik een traan laat en het zicht verlies op elk doel
De leegte is koud en onverdraagzaam
De wind doorklieft mijn ziel en raakt me diep van binnen
Stuurloos als ik nu ben doe ik mijn best
Maar dit gevecht is niet te winnen
Reacties op dit gedicht
| Carmine: | Vrijdag, mei 03, 2013 23:42 |
| prachtig verwoord! jammer genoeg is de leegte niet meer te dichten, maar de pijn wel te verzachten met de tijd. Veel sterkte! |
|
| Aquarel: | Vrijdag, juni 23, 2006 18:01 |
| Machteloos verdrietig in dit gedicht. Sterkte, Aquarel |
|
| magicpoem: | Vrijdag, juni 23, 2006 17:45 |
| mooie verwoording van je gevoelens. Sterkte. xxx from magicpoem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mirakels | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||