de dauwdruppels op rozen
lijken op de tranen uit jou ogen
tranen die jij liet vallen
ik raak ze heel voorzichtig aan
en hoor jou nog zeggen dat je moest gaan
ik had al jou tranen willen vergaren
en voor altijd willen bewaren
ze in een doosje willen doen
en waneer ik zelf verdrietg was
kwamen ze mij dan goed van pas
mijn traan zou zich dan vermengen
met die van jou
ik voelde mij dan weer even zoals ik graag wou
met jou die ik moest laten gaan maar die tere druppels
niet eeuwig blijven bestsaan
hou ik ze maar in mijn herinnering voortaan