Het is niet meer!
Vaak keken we samen naar de sterren..
zochten we naar geluk..
Ons geluk..
We praatte over de toekomst..
wat we zouden willen doen..
Onze toekomst..
we luisterde in bed naar het getik van de klok..
de klok die de tijd aangeeft..
Onze tijd?
En nu..
Nu kijk ik alleen naar de sterren..
Denk ik aan mijn eigen toekomst..
En hoor ik mijn tijd!
want wat er was.. is niet meer..
zochten we naar geluk..
Ons geluk..
We praatte over de toekomst..
wat we zouden willen doen..
Onze toekomst..
we luisterde in bed naar het getik van de klok..
de klok die de tijd aangeeft..
Onze tijd?
En nu..
Nu kijk ik alleen naar de sterren..
Denk ik aan mijn eigen toekomst..
En hoor ik mijn tijd!
want wat er was.. is niet meer..
Reacties op dit gedicht
| cristalclear: | Zaterdag, juni 24, 2006 20:02 |
| heel mooie en oh zo realistisch .je ware gevoel straalt eraf zo dat iedereen gelijk weet wat er door je heen gaat .;veel sterkte | |
| Aquarel: | Zaterdag, juni 24, 2006 16:20 |
| Liefdesverdriet, voelbaar geschreven. Sterkte, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nathalie926 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||