gelukkig willen zijn
ik gedraag mij anders de laatste
tijd ik weet niet waarom maar nu
is het gawoon zo moeilijk om altijd
te lachen als ik verdriet heb, als ik
me alleen voel en weet dat ik niet
alleen ben ik zou zo graag nog is
gelukkig willen zijn en niet fake
lachen maar niemand ziet verder dan
dat masker van blijdschap en ziet niet
wat er binnen in me omgaat soms zit ik
er onderdoor maar dat laat ik niet zien
want ik wil niet dat ze medelijden hebben
dat ben ik toch niet waard het is immers
mijn schuld dat ik verdriet heb
tijd ik weet niet waarom maar nu
is het gawoon zo moeilijk om altijd
te lachen als ik verdriet heb, als ik
me alleen voel en weet dat ik niet
alleen ben ik zou zo graag nog is
gelukkig willen zijn en niet fake
lachen maar niemand ziet verder dan
dat masker van blijdschap en ziet niet
wat er binnen in me omgaat soms zit ik
er onderdoor maar dat laat ik niet zien
want ik wil niet dat ze medelijden hebben
dat ben ik toch niet waard het is immers
mijn schuld dat ik verdriet heb
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Talita | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||