Melancholie (Dichterssyndroom)
en dan stopt de zon met schijnen
wordt ze bleker dan de maan
en alle ruïnes lijken wel paleizen
in de puinhoop van je leven
en verdriet is geen verdriet meer
maar lyrische droefnis
de verplichte kwelling
van een getormenteerd dichter
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Maandag, juni 26, 2006 23:11 |
| :) | |
| Kim rc: | Maandag, juni 26, 2006 18:11 |
| enorm mooi! dankt voor het in staat stellen te lezen. :) xxx |
|
| Marjolein.: | Maandag, juni 26, 2006 17:26 |
Hehehhe. Geweldig. Liefs! |
|
| eternal love: | Maandag, juni 26, 2006 17:12 |
| gaaf!! liefs x |
|
| switi lobi: | Maandag, juni 26, 2006 17:01 |
| Poeh, mooi hoor! Liefsliefs, switi lobi |
|
| MayadeBij*: | Maandag, juni 26, 2006 16:58 |
| Hell Yeah!! Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Scatterbrain | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||