Een traan
Een traan
Ik voel hem gaan
Over mijn wang
Glijd hij langzaam naar beneden
En ik voel van binnen
Het duurt niet lang
Voor dat er meerdere komen
Te veel emoties, gevoelens
Te lang opgekropt
Diep van binnen weggestopt
Niet aan toe willen geven
Gewoon doorgaan
In de sleur van het leven
Tot op dit moment
Kom ik mijzelf weer tegen
Zoals een ander mij niet kent
Maar zoals ik van binnen wel
Werkelijk ben, en wil zijn
Met al mijn verdriet en pijn
Gewoon kunnen huilen
Zonder te hoeven verschuilen
Het verdriet, echt verdriet laten zijn
Willen voelen, en ook de pijn
De pijn in mijn hart
Niet meer normaal kunnen denken
Alles lijkt zo verward
Laat ik de tranen maar stromen
Stromen over mijn wangen over mijn gezicht
Proef het zoute water op mijn lippen
Maar toch voelt mijn hart weer een beetje verlicht
Verlicht door al die tranen
Het verdriet nemen ze mee
Wegdrijvend op die tranenzee…
Eysackers: | Woensdag, juni 28, 2006 00:00 |
laat maar gaan die tranen groetjes marlies |
|
switi lobi: | Maandag, juni 26, 2006 23:30 |
Een goeie huilbui lucht alleen maar op! Sterkte verder.....liefsliefs, switi lobi | |
Zana : | Maandag, juni 26, 2006 21:53 |
van één traan zoveel poëzie tis knap geschreven |
|
nippy: | Maandag, juni 26, 2006 20:54 |
mooi geschreven...huilen lucht vaak op...laat ze maar gaan.....liefs en knuffel | |
astrid krijbolder: | Maandag, juni 26, 2006 20:48 |
Huilen is goed voor je, t lucht op, sterkte en liefs Astrid | |
vlokje: | Maandag, juni 26, 2006 20:27 |
Niks opkroppen, dat is niet goed voor je.....en laat die tranen maar rustig gaan! Mooi gedicht, liefs sylvia |
|
Auteur: kronkel | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 26 juni 2006 | ||
Thema's: |