(duo) Verschoppeling

Tussen duistere krochten
in stegen met bochten
zich langzaam voortbewegend
schichtig , angst bejegend

Weinig ziend
van niemand gediend
kronkelpaden van gedachten
bochtig, smal, voorzien van grachten

Stinkend kruipend
altijd sluipend
toch… niet door en door verrot
goeds verbergt zich in een donker krot

Ziekte dwingt
te verhullen dat zij zingt
echter, verstomd door de hoop van een droom
aflatend de ziekte bij de verlossing van dood

De dood als verlossing
van een leven als afrossing
doch, telkens weer op ’t gedachtenpad, komaan
voor die korte tijd nog, toch doorgaan!

Duo gedicht met Tuimelaar geschreven.

Geschreven door

Zaphod

Reacties op dit gedicht

Zaphod vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

switi lobi:	Maandag, juni 26, 2006 23:36
Jullie zijn goed op dreef samen, leuk hoor! Liefsliefs, switi lobi

Tuimelaar:	Maandag, juni 26, 2006 22:44
ik zie het voor me. goed gedaan van ons ;-)

Over dit gedicht

Auteur: Zaphod
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 26 juni 2006
Thema's: [Ziekte] [Dood]