Zonnebloemgeel...
Waar het draait
om het nemen
is geven enkel een gift...
En vloeit water
doornloos en zacht
als de mispel doet geloven ,
slechts de rosse heuvel
maakt een kans...
Daar rode rozen en honing
het zoet verklaren ,
een tekort doen aan
het zonnebloemgeel ,
wandel ik verder
verklaren kruidige geuren
het zijn en verblijven...
Zullen kussen het gevolg
zijn van woelige dagen
welke door wind en weer
ongeroerd blijven ,
sterkend het hart
proefend het zuur
bitterheid daar gelaten...
Zwart spiegelend
met zekere blik
het paars anders bekeken...
...vol verlangen , ooit...
Reacties op dit gedicht
| Don Gallo: | Woensdag, juli 05, 2006 22:04 |
| ook weer geweldig, schitterend.... X hug |
|
| Sile: | Donderdag, juni 29, 2006 14:45 |
| Heel mooi, Liefs, Sille |
|
| powderfinger: | Dinsdag, juni 27, 2006 17:44 |
| vissen houden van geven de kerk ook voorbij gewandeld gooien we heilige geesten achteraf, laten we anders zweven! |
|
| powderfinger: | Dinsdag, juni 27, 2006 17:32 |
| zoals het feit dat Tijm de hoofdpijn (verzacht)! :-) |
|
| switi lobi: | Dinsdag, juni 27, 2006 15:38 |
| Wat prachtig omschreevn! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juni 27, 2006 15:34 |
| nemen en geven: kun je urenlange discussies over houden, neem-mensen, geef-mensen al naar gelang voorkeur en situatie..hmm ja zo moet het zijn, ooit:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: MizzTeaQ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||