Leg mijn strijdbijl neer
S’morgens opstaan is zinloos
Want weet dat de dag weer een lijdensweg zal zijn
Mijn geluk is spoorloos
Iedere dag weer die klap in mijn gezicht
Iedere dag weer die woorden
Altijd weer duisternis in plaats van licht
Snappen ze dan niet
Dat ze me pijn doen, dat ze me kapot maken
Zien ze dan niet mijn grote verdriet
Tranen rollen over mijn wangen
Ik ben echt zo moe
Dus laat ik mijn schouders maar weer hangen
Heb totaal geen besef meer van waarde
Van mijn doel waarvoor ik geboren ben
Alles is weg, heb geen eigenwaarde
Ik leg mijn strijdbijl neer
Ik heb verloren
Het maakt niet meer uit wat ik probeer
| Myrrr: | Donderdag, juni 29, 2006 22:18 |
| ik ben blij dat In my shadow er ook voor je is want hij/zij denkt precies hetzelfde erover als ik dus je hebt twee mensen die je je hulp kunnen bieden en ik ben daar echt blij om dat je het nu van 2 mensen te horen krijgt dat je niet moet opgeven dan van 1 en ik hoop dat je na deze raad ook blijft luisteren. Liefs, Myrrr |
|
| In_My_Shadow: | Woensdag, juni 28, 2006 18:40 |
| Houd vol, je kan het! Laat zien dat je sterker bent dan degene die je slaat. Als je weg gaat, geef je op en als je doorleeft zien ze dat jij sterker bent. Je bent sterker, alleen moet je het zelf nog inzien. Kus, |
|
| Aquarel: | Dinsdag, juni 27, 2006 17:39 |
| Goed dat je al deze gevoelens op schrijft hoor. Herkenbaar gevoel, van lange tijd terug. Voor mij heeft het heel lang geduurt, maar ik heb nu toch weer geluk in mijn leven. Dit gun ik jou ook. Liefs, Aquarel |
|
| Auteur: dead_girl | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||