Opgekruld
Lig ik hier alleen
Starend
Voel ik de nacht om me heen
Ik sluit mijn ogen
Met mijn hand onder mijn hoofd
Komen de beelden
Die mij zijn beloofd
Ik zie je staan
Weet nietwat ik zeggen moet
De woorden lijken verdwenen
Maar je aanwezigheid voelt zo ontzettend goed
Het voelt zo fijn
Zo vetrouwd en warm
Tranen lopen langs mijn gezicht
Bij het voelen van jouw’n arm
Ineens kan ik schreeuwen
En huilen van verdriet
Want ik weet diep van binnen
Dat jij mijn pijn echt ziet
Ineens kan ik praten
Zonder een woord
Want weet toch wel
Dat jij me zo ook wel hoort
Ineens kan ik de warmte voelen
Die ik even was verloren
Want weet zeker
Dat jij mijn schreeuw kan horen
Ineens voelt de pijn minder erg
Want met jouw’n arm om me heen
Voel ik me ineens sterk
En ben ik niet meer zo alleen
bubbel: | Woensdag, juni 28, 2006 11:35 |
nog nooit heb ik een gedicht van je zo goed begrepen als deze. het raakt me ontzettend. nooit meer dat gevoel vergeten, want er is altijd iemand die je die arm schenkt. Maar je moet het wel toe willen laten. echt hele mooie woorden, die meer dan alleen maar woorden zijn. dikke knuf bubbel |
|
~White.Rose~: | Dinsdag, juni 27, 2006 20:42 |
Mooi lieverd!!Prachtig neergezet!! Slaap lekker!! Dikke knuffel JOyce |
|
Roo$je: | Dinsdag, juni 27, 2006 20:15 |
Mooi geschreven, zou ook zo wel eens willen wegdromen! Liefs, Kuss&knuff |
|
errel: | Dinsdag, juni 27, 2006 20:09 |
Liefdevolle droom; ben blij voor je. | |
nippy: | Dinsdag, juni 27, 2006 19:50 |
werkelijk prachtig neergezet...ja het raakte me...:) liefs | |
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 27 juni 2006 | ||
Thema's: |