(Lr) Als zinnen zwichten.
Misschien klonken jouw woorden mooier
als men ze niet uitsprak. Jegens mijn
hart blies je gemaakte beloftes weg,
zodat de toekomst nooit uitbrak
en mijn ogen nimmer blonken.
Ik bleef verward.
Want de wereld vond jouw klanken bitter
en lachte om een held die nimmer
won. Waarom heb ik nooit geweten,
alsof ik niets kon en je nimmer oor had
naar mijn kreten. Of waar het einde begon.
Nooit een start.
Altijd zal ik me herinneren hoe de schaduw
van het leven voor je ogen danste. Je zou
sluw weggeslopen zijn als je niet was
gebleven. Met ogen open liep je
tot je niet meer stoppen kon. Jouw laatste zet.
Veel te hard.
Reacties op dit gedicht
| Rationalelfie: | Donderdag, augustus 17, 2006 01:49 |
| lijkt of je geschreven hebt over iemand die ik ken... blijkbaar zijn er zo dus meerdere mooi Rationalelfie |
|
| HIJ&ZIJ: | Donderdag, juli 13, 2006 19:49 |
| Grandioos dit, | |
| Mathilde: | Dinsdag, juni 27, 2006 22:02 |
in de categorie "wow"! ik neem mijn pet af. liefs, mathilde |
|
| nippy: | Dinsdag, juni 27, 2006 20:16 |
| heel mooi..:) | |
| switi lobi: | Dinsdag, juni 27, 2006 20:14 |
| Prachtig....echt prachtig. Fijne avond! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||