Gaan...
...en het vallen om
te leren lopen zo
eenvoudig nog niet is
als het lijkt , ga ik
verder om te hervinden wat
me niet onbekend is en wetende ;
ruggen sterkend , tandenknarsend
met vaste , vurige grip -
ik kom er wel...
Teugels zijn nog aangebonden voor
vertrouwde 'houvast' , weldra
mag ze af en wordt het weer
blind werken en ervoor gaan
stap voor stap , maar voorwaarts
en dat
is al een overwinning opzich...
Gedragen door innerlijke
kracht en liefde van
dierbaren , luister en hoor ik
gezegdes spreek ze uit
leef , nee streef ze
te volgen , de tere leidraad
naar ongetemde toekomst...
Reacties op dit gedicht
| Don Gallo: | Woensdag, juli 05, 2006 22:02 |
| fantastisch, werkelijk.... Mooi gedaan meis. Dikke x |
|
| Sile: | Donderdag, juni 29, 2006 14:43 |
| Ook zonder teugels als houvast kom jij er wel, mischien zal je eens struikelen maar je bent sterk genoeg om door te gaan. Liefs, Sille |
|
| powderfinger: | Woensdag, juni 28, 2006 17:32 |
| ach...:-) | |
| Mathilde: | Woensdag, juni 28, 2006 16:31 |
en zo gaat het nou altijd... mooi geschreven, als een spiegeltje zo herkenbaar. liefs, mathilde |
|
| MizzTeaQ: | Woensdag, juni 28, 2006 15:25 |
| Alhoewel... | |
| MizzTeaQ: | Woensdag, juni 28, 2006 15:23 |
| streef na ze te volgen...mijn excuses! | |
| flowers: | Woensdag, juni 28, 2006 15:14 |
| heel erg mooi!! ooit kun je op eigen benen staan!! liefs x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MizzTeaQ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||