Geen woorden voor.
Lopend door de straten,
Zie je die 2 gaan,
Iedereen heeft het in de gaten.
Als een hond met de staart tussen de poten,
Volgt ze hem overal,
Maar ze blijft bij hem dat heeft ze besloten.
Bang om alleen te zijn,
Kijk dan ze breekt van binnen,
Ze is te gevoelig en te fijn.
Die grove mannen handen,
Tegen haar gezicht,
Waar moet dat koppel belanden.
Uit eindelijk zag ze al de hoeken van zijn kamer,
Ze riep om hulp,
Maar uit eindelijk werd ze toch gehoorzamer.
Waarom gelooft niemand dat ik ben geslagen,
Door de gene van wie ik houd,
Ik heb me niet misdragen...
Zie je die 2 gaan,
Iedereen heeft het in de gaten.
Als een hond met de staart tussen de poten,
Volgt ze hem overal,
Maar ze blijft bij hem dat heeft ze besloten.
Bang om alleen te zijn,
Kijk dan ze breekt van binnen,
Ze is te gevoelig en te fijn.
Die grove mannen handen,
Tegen haar gezicht,
Waar moet dat koppel belanden.
Uit eindelijk zag ze al de hoeken van zijn kamer,
Ze riep om hulp,
Maar uit eindelijk werd ze toch gehoorzamer.
Waarom gelooft niemand dat ik ben geslagen,
Door de gene van wie ik houd,
Ik heb me niet misdragen...
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juni 29, 2006 11:11 |
| Ik geloof je! En, iets gedaan of niet, niemand heeft het recht de andere lijfelijk te tuchtigen. Liefs en oprecht warme knuf, sunset PS: In een gedicht staat ''twee'' mooier dan ''2''. |
|
| QueenBee: | Donderdag, juni 29, 2006 08:28 |
| Woow.. ik hoop dus dat dit geen waarheid voor jouw is... sterkte anders.. mooi geschreven xx knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Fairy~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||