iedereen zegt maar dat ik meer hulp moet zoeken
maar wil ik dat zelf wel
ik ben zo bang
ik wacht op die angel
die mij hier uit bevrijd
als iemand vraagt wat er is
gaat het meestal wel goed
maar dat is dan mis
van binnen huil ik
ik laad me niet helpen ik vervorm de waarheid toch altijd
ik ga toch niet zeggen dat ik zo lijd
straks vinden ze mij nog zielig
wat moet ik ze dan zeggen
op al die moeilijke vragen
moet ik ze dan nog meer van mijn problemen voorleggen