07-12-2001

Prille zonnestralen luiden een nieuwe dag in
Een dauwdruppel klampt zich onzeker vast aan een grasspriet
Gevormd in een lange grauwe en eenzame nacht
Onwetend wat de duisternis haar heeft gebracht
Glinsterend in een zonnestraal en nog huiverend van verdriet

Veerkrachtig buigt de grasspriet door het extra gewicht
Gedwongen om zijn eigen schaduw te bekijken
Bewust dat dit zijn leven zal verrijken
De natuur dwingt dat hij zich weer op de zonnestralen richt

Toenemende warmte waardoor de dauwdruppel vergaat
Verdoofd en masserend glijd ze langzaam naar beneden
Een nieuw doel of op weg naar een pijnlijk verleden
Het lijkt alsof de grasspriet zo een traan laat