winterlijk avondrood
Winterrood
Hard huilt de wind
en stuwt het zand
Soms wat omhoog
op het natte land
Daar waar de hemel
het water kleurt
En elke golf het
avondrood besmeurt
…
Daar zit een klein
moedeloos kind
Tussen het zand
en schurende wind
Kijkt droevig naar
de rode zonnegloed
Daar waar het water
de lucht doorvoed
Diep duikt het weg
in dikke winterjas
Denkt aan dingen
hoe het vroeger was
Hoe klein hij is
hoe moe en koud
Hij voelt zo goed
het warme goud
dat de winter brengt
hier op het strand
het diepe rood
op zijn magere hand
Zacht drupt een traan
over zijn weke wang
Liefde maakte hem
telkens weer bang
Dit warme rood
laat hem niet koud
het voelt aan als of
iemand van hem houdt
…
Hard huilt de wind
en stuwt het zand
Soms wat omhoog
op het natte land
Daar waar de hemel
het water kleurt
En elke golf het
avondrood besmeurt
...
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Vrijdag, augustus 25, 2006 20:26 |
| Schitterend dit ! Inner |
|
| nippy: | Vrijdag, juni 30, 2006 21:40 |
| *prachtig* maar zo droef....liefs en knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Melanie de K. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||