Voetbal
Samen,
spel voor het leven,
getekend
in bloed.
Geweld,
schijnbare vriendschap,
maar intens
gehaat.
Rellen,
heen en weer schieten
de ogen
tekort.
Tranen,
met tuitende mond,
trillen de
lippen?
De fans?
Schreeuwers in vakken,
door hekken
verdeeld.
Waarom
ruimt realiteit
het veld voor
utopie?
spel voor het leven,
getekend
in bloed.
Geweld,
schijnbare vriendschap,
maar intens
gehaat.
Rellen,
heen en weer schieten
de ogen
tekort.
Tranen,
met tuitende mond,
trillen de
lippen?
De fans?
Schreeuwers in vakken,
door hekken
verdeeld.
Waarom
ruimt realiteit
het veld voor
utopie?
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juli 03, 2006 11:44 |
| Hm, ben het niet met jou eens hoor. Juist bij en tijdens deze wereldkampioenschappen zitten de supportes niet strikt gescheiden. En wil je wat weten, in tegenstelling met de schandalige brutaliteiten op de velden (zelfs door ons Oranje), blijft het opmerkelijk rustig op de tribunes en in de speelsteden (enkele uitzonderingen - maar die heb je altijd - daargelaten). Wou dit maar even rechtzetten. Overigens, voortreffelijk verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo Viset | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||