Stromen
Stromen
Denkend aan uw gang
over het verdorde gras
worden mijn voetzolen groen.
En voedt u,
zonder te denken, te weten,
door alleen te doen.
Wanneer uw eelt voelt
als opgelopen tijd,
herinner dan in pas
niet de route, afstand, strijd.
Zo als u hem kende,
lucht zag of beklom.
Laat mij uw regen zijn.
Laat u stromen.
En ervaar ditmaal niet de hitte,
het branden.
Maar de intieme warmte
van een druppelende zon.
Denkend aan uw gang
over het verdorde gras
worden mijn voetzolen groen.
En voedt u,
zonder te denken, te weten,
door alleen te doen.
Wanneer uw eelt voelt
als opgelopen tijd,
herinner dan in pas
niet de route, afstand, strijd.
Zo als u hem kende,
lucht zag of beklom.
Laat mij uw regen zijn.
Laat u stromen.
En ervaar ditmaal niet de hitte,
het branden.
Maar de intieme warmte
van een druppelende zon.
Reacties op dit gedicht
| HIJ&ZIJ: | Dinsdag, juli 04, 2006 11:05 |
| prachtig gedaan dit, | |
| hiljaa: | Maandag, juli 03, 2006 16:40 |
| zeer graag gelezen! knufleif--hiljaa-- |
|
| Jusst.: | Maandag, juli 03, 2006 14:01 |
| Héérlijk. | |
| sunset: | Maandag, juli 03, 2006 12:51 |
| Schitterend en o zo graag gelezen. Chapeau. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| switi lobi: | Maandag, juli 03, 2006 11:56 |
| Wat een heerlijk gedicht! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: --Pieter-- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||