Ik laat je los, zover het gaat.
Drie zomers hebben we doorstaan
de zwaarste winters overleefd
We waren samen, deelde dromen
in deze liefde, zo compleet
Maar noodlot heeft gebroken
een ruw einde aan bestaan
Je hebt een keuze moeten maken
en bent je eigen weg gegaan
Ik heb gehuild, wel duizend dagen
heb je keihard toe geschreeuwd
Waarom je onze droom verknallen moest
waarom je niet meer hebt gedeeld
De laatste weken waren mooier
dan de ruwe werk'lijkheid
Maar compleet zal het nooit worden
in deze eeuwige afwezigheid
Ik laat je los, met duizend tranen
maar veeg ze niet uit mijn gezicht
Zo ben je toch een beetje bij me
ondanks dat wat je hebt aangericht...