Ik kijk naar de zee.
Als er een golf aanspoelt in de branding,
voel ik hetzelfde in mij.
Door die grote verandering.
Ik kijk naar de zee.
Waarom spring ik er niet gewoon in?
Doorzwemmen tot het voorbij is,
want iedereen vindt me te min.
Ik loop naar de zee.
Het moet nu onmiddelijk afgelopen zijn.
Hoe eerder het gebeurd is hoe beter.
Dan voel ik tenminste niet meer die pijn.
Ik sta in de zee.
Het water spat tegen mijn benen aan,
straks ben ik er niet meer,
door wat jij hebt gedaan.
Ik loop in de zee.
Over enkele minuten ben ik dood,
maar wat maakt dat uit?
Ik zit nu in nood.
Ik zwem in de zee,
had ik maar met je gepraat.
Ik wil namelijk helemaal niet dood,
maar nu is het al te laat.