Gezonken
het schip waar ik jarenlang op vaarde
veranderde van koers en kapseisde
ik raakte van slag en werd zeeziek
en jij verdomde om het schip te bergen
als kapitein sta ik nu aan wal
kijk naar de zee en huiver
voor mij geen schip maar opblaasboot
ik pak de peddels en roei verder alleen
Reacties op dit gedicht
| mums: | Dinsdag, juli 04, 2006 00:52 |
| je gevoel, intens goed neergezet meid. Wilde ook graag plezierjacht zijn, maar ben sleepboot of vrachtschip. Denk aan je. liefs mums |
|
| m@rcel: | Maandag, juli 03, 2006 23:10 |
| stilmakend droevig.... Dikke troostknuff m@rcel |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Maandag, juli 03, 2006 23:09 |
| heftig verwoord! namasté, Anneke |
|
| my_own_destiny: | Maandag, juli 03, 2006 23:03 |
| prachtig, ik wil wel met je mee-roeien? Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||