vacuum van eenzaamheid.
en nooit meer zou je me loslaten
tot je het volhield zou je me vasthouden
en nooit meer laten gaan
gesloten in jouw armen
de sleutel van het slot lang weggegooid
vervolgens verdwenen in de tijd
die langer leek dan zij werkelijk was
en het was goed zo, we genoten
maar ook ijzer kent ooit zijn einde
en het slot brak, viel uiteen in mijn handen
en zonder dat we het wilden
werd ik weggezogen in de vacuum van eenzaamheid
waar ik eeuwig op je zal wachten.
tot je het volhield zou je me vasthouden
en nooit meer laten gaan
gesloten in jouw armen
de sleutel van het slot lang weggegooid
vervolgens verdwenen in de tijd
die langer leek dan zij werkelijk was
en het was goed zo, we genoten
maar ook ijzer kent ooit zijn einde
en het slot brak, viel uiteen in mijn handen
en zonder dat we het wilden
werd ik weggezogen in de vacuum van eenzaamheid
waar ik eeuwig op je zal wachten.
Reacties op dit gedicht
| justlove: | Dinsdag, juli 04, 2006 14:56 |
| droevig.. maar zo mooi beschreven!sterkte xx |
|
| moongirl1982: | Dinsdag, juli 04, 2006 10:15 |
| droefmooi, groet moongirl1982 |
|
| moongirl1982: | Dinsdag, juli 04, 2006 10:15 |
| droefmooi, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bring-me-on | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||