lichaam in ketens
Mijn levenslust gaat langzaam dood
Daar de sterren aan mijn hemel
Hun laatste vlammen werpen
En de wortels van de aarde
Zich aan mijn lichaam klampen
Kan ik voor- noch achteruit
De zee kookt uit macht over mij
Ze richt zich op en stort haar
Waterlichaam over me heen
Achter me reiken de bomen elkaar
Hun vertakte handen
En vormen zo een onoverkomelijke muur
Nog steeds kan ik voor - noch achteruit
Ik voel mijn doodsdrift langzaam opkomen
(wat een depressieve bui al niet op papier kan brengen)
Reacties op dit gedicht
| thomas vandersteen: | Zaterdag, december 15, 2001 12:29 |
| Je moojste kanten komen erdoor naar boven... | |
| Juva: | Vrijdag, december 14, 2001 15:16 |
| Mooi idd;) | |
| Jet van keken: | Vrijdag, december 14, 2001 14:53 |
| Het brengt een heel mooi gedicht op papier Heel erg mooi gedicht Liefs jet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2001 | ||
| Thema's: | ||