blijven leven..
Soms is de wereld
zo klein
dat je denkt te stikken
in ruimtegebrek
dat je denkt dood te gaan
door het weinige zuurstof
dat je krijgt.
soms is de wereld zo klein
dat muren op je afkomen
dat je denkt om te komen
door het puin
waaronder je dan zou liggen,
soms is de wereld zo klein
dat je niet kan
overleven.
soms is de wereld zo klein
dat je niet eens meer
wilt leven..
maartoch
toch zijn er de dingen
die je niet achterlaat
toch zijn er die dingen
die je niet kwijt wilt,
mensen
waar je zo
oneindig veel van houd.
soms is de wereld zo klein,
maar niet klein genoeg
om niet
door te vechten.
soms
moet je gewoon
niet
de moed opgeven,
omdat
ze op je rekenen..
laat ze niet stikken
laat ze niet gaan
laat ze niet alleen
blijf
hier
op deze wereld
ookal lijkt
deze nog zo klein.
zonder ons
is deze wereld echt niet groter..
Reacties op dit gedicht
| lely elfje: | Woensdag, juli 05, 2006 18:17 |
| is idd mooi, vooral de laatste 2 zinnen. hmm, lief appeltje kus |
|
| justlove: | Woensdag, juli 05, 2006 17:04 |
| prachtig..!!:) liefs, Justlove |
|
| tulpje: | Dinsdag, juli 04, 2006 20:14 |
| heel heel mooi verwoord zeg graag gelezen liefs en knuffs tulpje |
|
| m@rcel: | Dinsdag, juli 04, 2006 20:12 |
| wat een prachtig mooie verwoording heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||